Afscheid van men beste vriend

Gisteren hebben we onze usan laten inslapen,hij kon niet meer recht, ik ondersteunde hem met een lange sjaal op de rug de twee uiteinden naar onder zo langs zijn staart terug naar boven en dan het boven gedeelte op de rug,dan had ik vier lussen waar zijn billen door staken zo ging ik hem laten plassen,anders zakte hij achteraan door,hij was ook nog blind geworden op een paar weken tijd.En toch mis ik hem nog iedere minuut en dat zal nog lang zo zijn bijna 14 jaar alle dagen bij elkaar waar ik ging in de tuin ,het gras afrijden,of gaan vissen hij was er altijd bij.
Ik heb hem begraven in de tuin bij onze andere honden en kat,de dierenarts zei ook, dan hebt ge hem nog altijd hier en dat is een troost .
groetjes Richard

Hee Richard,
heel veel sterkte wens ik jou.
De pijn en het gemis zal nog wel een tijdje aanhouden, da's vrij normaal.
Maar koester de fijne herinneringen en ben dankbaar dat jullie zólang
van elkaar hebben kunnen genieten.
groetjes José

Richard, sterkte toegewenst!
´t blijft zeer doen zo´n afscheid maar onthoud de mooie tijden met elkaar.

groetjes,

Rita

Hai Richard,

Dit is inderdaad een droevig bericht.
Houdt Usan in je gedachten zoals Usan was, denk aan de fijne jaren wat jullie samen in lief en leed gedeeld hebben.
Verdriet moet slijten, vergeten doe je het nooit, daar heb je teveel liefde voor gekregen van Usan.

Ger en ik wensen je erg veel sterkte in deze moeilijke periode.

Wat triestig Richard, net nu we er een paar dagen geleden nog over spraken!
Maar het is beter zó voor je grote vriend, zachtjes inslapen, bij zijn geliefde baasje, zonder pijn!
Je zal hem, net als je vorige geliefde vrienden, vreselijk missen gedurende lange tijd,
maar het plezier en de liefde die je van Usan mocht ondervinden zullen je altijd bijblijven en je een grote troost zijn!

Meevoelende groetjes,
Matabish.

Prednisolone dat kreeg onze usan al twee jaar,hij heeft eens een onsteking gehad aan de rug toen zette de dierenarts zijn achterpoot met de tenen omgeplooid op grond en omdat hij zijn poot niet terug normaal plat op de grond zette en hij zei er is een vernauwing in een zenuwbaan ,daarvoor kreeg hij prednisolone toen had hij pijn en kon zelfs drie trappen naar de veranda niet op,ik ging dan met hem door de voliere die is 20 meter dus de een deur in de andere uit en was dan ook terug op teras zonder trappen.
Vandaag heb ik het weer moeilijk gehad,ik heb het gras afgereden in de tuin daar waar hun speelweide is of hoe je het ook noemd,dat is de eerste maal in 13,5 jaar dat ik het deed zonder hem hij was er altijd bij,keek ik TV lag hij naast mij,ik mis hem van smorgens tot savonds en dat moet slijten met de tijd.
Bedankt iedereen voor de troostende woorden,ook ik leef met jullie mee met al die het ook mee maakten, die een dier moesten laten inslapen.wij hebben al wel een tiental honden gehad waaronder vier vondelingen,drie te saam dat was het meest,een duidse dog ook een op de dool zes maand liep hij rond honger heeft hij niet gehad hij liep de straten af en waar de bakker brood aan de deur zette bij mensen ging hij er met lopen, we hebben die toen aan de politie aan geven aan de dierenarts en dieren bescherming en nooit iets van gehoord naar horen zeggen heeft hij een ongeluk gehad het baasje naar de kliniek en de hond gaan lopen.
Die hebben we acht jaar gehad en volgens de dierenarts was hij al 1 a2 jaar
IK moet stoppen want over onze honden kan ik blijven schrijven,de foto hier dat was onze zoro zo hadden we hem genoemd

Ik wens je veel sterkte,want het blijft moeilijk al spreken ze hier dikwijls van mooie herinneringen het zijn juist de herineringen die men zou moeten kunnen wissen in het geheugen, die doen me telkens wenen,deze week alleen genoeg om een bloempot drinken te geven.
het is niet met oud te worden dat men ook sterker wordt,mijn vader weende ook meer toen hij ouder was en ik vind dat ik dat van hem geerfd heb
De foto hieronder is van onze usan en ons gitta die mist hem ook zij is nu drie jaar.
[afbeelding verwijderd niet-https]

Nog groetjes
Richard

Xerofyt, ook voor jou is het een zwaar verdriet om zo'n grote vriend te verliezen!
Hier heeft bijna iedereen dat al moeten meemaken, soms zelfs meermaals.
Het wordt er niet makkelijker om, maar het laat ons intens meeleven met jullie verdriet!
Sterkte met het verwerken ervan en al doen de herinneringen nù nog erg pijn...ooit zullen jullie die koesteren!

Meevoelende groetjes,
Matabish.

Usan ligd begraven in de tuin daar waar hij van jongsaf rond liep, ook onze andere liggen hier,ik kon het niet hem te komen laten halen,want dan heeft men de vraag wat zou er mee gedaan worden,ik heb al horen zeggen dat de doden dieren verwerkt worden in voeder,ik weet het niet.Ooit jaren geleden hebben wij een hondje laten komen halen,die was gewoon gestorven dat was ons joke het was een van de dieren bescherming zo klein nog hij zat in een papegaai kooi het was zo een als boemer vroeger op TV maar donkerder van kleur.Die hebben ze in een plastiek zak gestoken en in de camionette geworpen en toen heb ik het mij voorgenomen dat nooit meer,en sinds al wat hier leeft en hier sterft blijft ook hier,wij hebben nu geen koeien of paarden,maar kippen cavia's en vogels.
IK had tegen de dierenarts gezegd nooit wil ik nog een hond,ja zei hij ge hebt toch nog één ons gitta,maar dat is zogezegd het hondje van mijn vrouw,ik heb drie duidse herders gehad en heb er geen dag spijt van,de reden dat ik nu geen meer wil ik wordt er ook niet jonger op en dan de vraag wat gebeurd er met de hond,mijn vrouw die wordt ook ouder nu nog niet maar binnen tien jaar, de dochter die heeft ook twee honden, de zoon die heeft er vier,dus een echte honden familie.
Een hond is nu echt een dier waar je vriendschap van ziet en krijgt.
groetjes Richard

Een prachtige hond Faika,iets wat ik niet begrijp dat er mensen zijn die een hond aanschaffen en na maanden zelfs na jaren zetten ze hem in een aziel,of ze gaan met verlof en laten de hond dan maar lopen,die mensen zouden nooit de bestemming van hun verlof mogen bereiken.
Geen dier doet de mensen aan ,wat mensen dieren aandoen

Beste forummers/sters,

Wij hebben een boxer gehad, toen zij 7 jaar was moest zij geopereerd worden aan een gezwel op haar hoofd.
De arts vertelde erna, dat zij de 8 jaar niet meer zou halen.
Weten jullie op welke leeftijd wij Juno moesten laten in slapen vanwege een verlamming aan de achterkant en kanker door het lichaam uitgezaaid?
Onze Juno was toen 13 jaar, zo'n goed leven had zij bij ons.
Juno heeft ook 2 fretten die wij hadden grootgebracht en opgevoed als haar kinderen, zij liepen de hele dag los rond in het huis en gingen 's avonds weer hun huisje in.
Ik zal 2 foto's plaatsen, waar jullie kunnen zien dat Juno ze zelfs liet drinken terwijl zij geen pups heeft gehad en ook geen melk had.

Tot de dag van vandaag zijn wij haar nooit vergeten en vanwege mijn ongezondheid kunnen wij geen dieren meer nemen, ik zal ze nooit meer kunnen vertroetelen of verzorgen.
Juno kon ik zelfs niet meer aaien in haar mand op de laatste dag, als wij toch een hond of zo zouden nemen, zou ik mij hemels egoïstisch vinden.

Iedereen sterkte en denk met liefde aan je overleden dieren.
Ger en Jeannette

[afbeelding verwijderd niet-https]

Wij hebben onze tessa een paar jaar geleden ook moeten laten inslapen
Ze had een kankergezwel aan haar achterpoot wat uitgezaaid was naar haar organen.
Het ging erg snel, naar de dierenarts met een manke poot en de week erop was zijn oordeel al geveld.
Ze vermagerde ziender ogen in die week, net alsof ze het wist en het opgaf, bah wat was dat een ellendige tijd.
Wij hebben voor haar een soort herdenkings kastje gemaakt samen met de kinderen, met de favoriete knuffel, haar riem, haar paspoort ect. en een aantal foto's.
Het hangt bij ons op de overloop en iedere dag zien en denken we nog aan haar.
We blijven haar missen.
[afbeelding verwijderd niet-https]
het kastje
[afbeelding verwijderd niet-https]
haar laatste wandeling
mlouise

Mooie herinneringen van een trouwe vriend die jullie nooit zullen vergeten.

Ik wil iedereen die een huisdier moet missen een dikke lieve welgemeende knuffel geven.

We krijgen toch zoveel liefde en vriendschap van hen.