ik heb geen probleem met vlees eten,ik heb een probleem met het feit dat dieren niet meer als dieren worden gezien in die industrie,met alle vreselijke gevolgen van dien
en dat van die katten:als je een dier eten geeft,ook al heb je die niet zelf gekocht of gekozen dan wil dat zeggen dat je die kat(of welk ander dier dan ook) ook daadwerkelijk wilt hebben want je weet donders goed dat die gaat blijven komen.
dus is de poes van jou,punt! 3 kittens....en niet eens de moeite gedaan om een plekkie voor te zoeken ....
ik heb ook 2 "verwilderde stiekem eten stelende poezen " gehad op mijn vorig adres....
mijn buurman was ziek (is ondertussen dood) en zat op een bepaald moment in een rolstoel en kon zelfs niet meer praten...hij had 2 poezen geadopteerd in die zin dat ze vaak bij hem binnen kwamen en op schoot zaten en zo(geen idee van wie ze waren,niemand kende ze blijkbaar,ze kwamen langs achter uit het veld van de boer)....zijn vrouw vond het niet leuk(hield niet van poezen)maar" tis het enige waar hij nog wat plezier aan beleefd
)dus de poezen mochten blijven komen....
met een vlooienplaag en het inroepen van een verdelgingsteam tot gevolg...
de buurvrouw heeft vaak gevraagd of ik ze niet wou "adopteren" op die manier waren de poezen van mij ,werden ze goed verzorgd en kon haar man toch met hen blijven omgaan.....
zag ik niet zitten omdat ze ten eerste redelijk wild waren,ik al een poes had en die had een absolute aversie tegen die 2 andere en vice versa en dat wel genoeg vond(patik is ook gesteriliseerd trouwens,nogal logisch)......
de poezen waren weldoorvoed: ze kwamen van de brokken van patik en swabbe(patik is de mijne,swabbe die van nog een andere buurvrouw)stelen en sliepen soms in de stallen.
eentje had twee jaar geleden in de stal bij de overbuurvrouw gejongd tussen een stapel hout....
die mensen hebben direct ( zodat ze een beetje tijd hadden om te zoeken tot ze oud genoeg waren om weg te mogen)die jongen ter adoptie aangeboden,fotootje ervan etc en ze hebben op 1 na alle jongen een plek kunnen geven.
met gevaar voor eigen leven(efkes beetje overdreven gesteld,maar toch...) hebben ze dan de moederpoes gevangen en gesteriliseerd....
het overgebleven jonkie bleek een kater en die mochten dan gewoon blijven"want wat kun je anders doen,ze zijn hier nu eenmaal,ge kunt ze toch niet laten verhongeren"
maar eenmaal groter begon het jonkie zijn moeder steeds weg te jagen tot die daar niet meer durfde komen....en dus maar bij mijn buurman kwam.
eigenlijk waren ze volgens mij gewoon van de buren,ze kwamen daar binnen,andre speelde met ze en pakte ze op schoot(bij ons waren ze wild en betrouwden niemand)kregen eten en drinken en sliepen in de stal of binnen(andre liet ze stiekem binnen slapen als zijn vrouw het niet wist)
maar toen andre stierf,wou hughette ze ook niet meer....
omdat er bij mij een verhuis zat aan te komen en ik toch beetje mee in mijn maag zat heb ik bij de dierenarts en de dierenbescherming info gevraagd van wat best te doen en of het mischien interessant was om ze toch te laten ophalen door de dierenbescherming...in dat geval mocht ik betalen voor de poezen(weet niet meer hoeveel het was)omdat ik ze belde..en zouden ze afgaand naar hun verleden waarschijnlijk toch niet echt geplaatst kunnen worden en waarschijnlijk uiteindelijk ingeslapen worden.......
dilemma,krijgen ze wel genoeg te eten,vroegen ze me,ja de mensen weten dat ze eten komen stelen van hun poezen,maar vullen gewoon de bakjes nog wat extra,maar de poezen komen niet binnen....
en is er plaats waar ze kunnen schulen en zo??
ja,iedereen in de buurt heeft wel een stalleke of zo waarz e stiekem slapen,de mensen laten de deur wel op een kier....
volgens de dierenbescherming was het dan onzin om ze daar weg te pakken,temeer omdat ze dus al jaren daar"woonden" waarschijnlijk toch nooit echte huiskatten zouden worden,blijkbaar toch genoeg eten en beschutting hadden en ook al geen nakomelingen meer konden produceren,die zijn het gelukkigst waar ze nu zijn,laat ze maar zitten hebben ze gezegd.........(ik zou ze toch niet kunnen vangen hebben)
dus zijn wij 2 jaar geleden verhuisd en zijn ze gewoon gebleven waar ze waren.....
volgens de buren zagen ze ze toch regelmatig lopen en eten kregen ze zowat van de hele buurt dus echt schuldig voelde ik me ook niet....
nogal een lang verhaal,maar ik bedoel dus: ze waren blijkbaar ook van niemand(zullen allicht wel ooit van iemand geweest zijn hoor) maar werden volgens mij dan toch ook weer niet aan hun lot overgelaten door de mensen"omdat ze niet van hun waren"
buurman is trouwens drie jaar geleden overleden en zijn vrouw heeft 1 jaar erna zelfmoord gepleegd(2e poging,eerste was mislukt)