Promo's
Herfsttips
Kerst
Kerstcadeaus
Zaden en bloembollen
Praktisch tuinieren
Planten opkweken
Aanleg en inrichting
Tuinapotheek
Decoratie en sfeer
In en om het huis
Huis- en tuindieren
Kas en tuinhuis
Laatste artikels
Tuinieren
Planten
Vijver & zwembad
De moestuin
Recepten
Bloemschikken
De tuinkas
Klimaatopwarming
Tuinproblemen
Plantengids
Tuinbabbel
Forum
Nieuw
Laatste artikels
Tuinieren
Planten
Dieren
Vijver & zwembad
De moestuin
Recepten
Bloemschikken
De tuinkas
Klimaatopwarming
Tuinproblemen
Plantengids
1Aronskelk
▼ Ga naar meest recente reactie
Tekst aangepast
Een "schat" uit mijn verzameling :
(Uit Wikipedia)
De witte aronskelk (Zantedeschia aethiopica) is een plant uit de aronskelkfamilie (Araceae). Het is een 0,6-1,5 m hoge, giftige, overblijvende plant met een stevige wortelstok. De bladeren zijn allen grondstandig en hebben een iets vlezige, tot 60 cm lange steel. De hart- tot pijlvormige bladschijf is 15–50 x 10–25 cm groot, taai en heeft een krachtige middennerf met daaruit ontspringende talrijke, evenwijdig lopende zijnerven met verschillende dikte en nauwelijks netvormige verbondenheid.
Inclusief steel kan de bloeiwijze een lengte van meer dan 1 m bereiken. De bloeiwijze beslaat uit een 12–26 cm lang, wit, trechtervormig opgerold, in een overhangende punt uitlopend schutblad (spatha) en een 6–8 cm lange, lichtgele bloeikolf (spadix). De bloemen zijn zeer klein en nauwelijks zichtbaar. Aan de onderkant van de bloeikolf groeien de vrouwelijke bloemen en daarboven de mannelijke bloemen. De plant heeft kruisbestuiving nodig om vruchten te geven. Na de bevruchting ontstaan er ronde besvruchten die worden omgeven door de resten van het schutblad.
BloeiwijzeDe witte aronskelk is ondanks wat de wetenschappelijke naam aangeeft niet afkomstig uit Ethiopië, maar komt van nature voor in Zuid-Afrika. In de buurt van Kaapstad komt de plant voor bij watervlaktes. De plant groeit op drassige gronden, waar het niet te streng vriest zodat de in de modder verborgen wortelstok niet wordt bereikt. De soort is ingeburgerd op veel plekken in de (sub)tropen en op sommige plaatsen in Zuid- en West-Europa. De plant komt onder meer voor op de Canarische Eilanden en Madeira. In Australië wordt de soort beschouwd als een te bestrijden onkruid omdat de plant uit ieder los stukje wortelstok weer opkomt
(Uit Wikipedia)
De witte aronskelk (Zantedeschia aethiopica) is een plant uit de aronskelkfamilie (Araceae). Het is een 0,6-1,5 m hoge, giftige, overblijvende plant met een stevige wortelstok. De bladeren zijn allen grondstandig en hebben een iets vlezige, tot 60 cm lange steel. De hart- tot pijlvormige bladschijf is 15–50 x 10–25 cm groot, taai en heeft een krachtige middennerf met daaruit ontspringende talrijke, evenwijdig lopende zijnerven met verschillende dikte en nauwelijks netvormige verbondenheid.
Inclusief steel kan de bloeiwijze een lengte van meer dan 1 m bereiken. De bloeiwijze beslaat uit een 12–26 cm lang, wit, trechtervormig opgerold, in een overhangende punt uitlopend schutblad (spatha) en een 6–8 cm lange, lichtgele bloeikolf (spadix). De bloemen zijn zeer klein en nauwelijks zichtbaar. Aan de onderkant van de bloeikolf groeien de vrouwelijke bloemen en daarboven de mannelijke bloemen. De plant heeft kruisbestuiving nodig om vruchten te geven. Na de bevruchting ontstaan er ronde besvruchten die worden omgeven door de resten van het schutblad.
BloeiwijzeDe witte aronskelk is ondanks wat de wetenschappelijke naam aangeeft niet afkomstig uit Ethiopië, maar komt van nature voor in Zuid-Afrika. In de buurt van Kaapstad komt de plant voor bij watervlaktes. De plant groeit op drassige gronden, waar het niet te streng vriest zodat de in de modder verborgen wortelstok niet wordt bereikt. De soort is ingeburgerd op veel plekken in de (sub)tropen en op sommige plaatsen in Zuid- en West-Europa. De plant komt onder meer voor op de Canarische Eilanden en Madeira. In Australië wordt de soort beschouwd als een te bestrijden onkruid omdat de plant uit ieder los stukje wortelstok weer opkomt
donderdag 31 december 2015 - 21:10
Tekst aangepast
Fittonia verschaffeltii, nog een "schatje" uit mijn verzameling
UIt Wikipedia:
Fittonia's zijn echte sierbladplantjes, waarvan in u de normaal verwarmde kamer erg veel plezier zult hebben. de soort met zilverbonte blaadjes is vrij gemakkelijk te kweken. U zult er echter rekening mee moeten houden dat ze een zeer vochtige atmosfeer verlangt en het blad dagelijks met lauw water moeten besproeien. Het koude water, zo uit de kraan kunt u er in geen geval voor gebruiken.
Dit plantje kruipt min of meer over de potgrond heen en de wortels gaan ook niet diep de grond in. Daarom zult u er platte bloempotten voor moeten gebruiken. Als u alleen maar diepe potten hebt, moet u die voor de helft met scherven vullen. Ze verlangen een zeer luchtige, vooral voedzame grondsoort. U mag er de bekende bloemistengrond voor gebruiken. Roer er wel een flinke portie turfmolm door.
Fittonia's kunt u voortkweken door middel van stekken. Het best kan dat in het vroege voorjaar of in de zomer. Jonge scheuten, ter lengte van 7 centimeter, zullen in zanderige grond vrij gemakkelijk wortels vormen.
De plant kan beslist niet tegen felle zon en van half maart tot half oktober moet ze daartegen beschermd worden. In de wintermaanden zal ze enkele blaadjes laten vallen, maar dat is niet zo erg. Vroeg in het voorjaar dient u immers te verpotten en dan komen er al spoedig voldoende nieuwe blaadjes.
N.B mijn plantjes hebben nog nooit gebloeid, hebben hun vaste plek in de veranda
Fittonia's kunnen ook bloeien, maar de kleine gele bloempjes stellen niet veel voor. Soms zien we ook een cultivar met dof donkergroene bladeren, die opvallend karmijnrood geaderd zijn, de Fittonia verschaffeltii "Pearcei".
Verder nog mijn hartelijke wensen voor een nu nog gloednieiw 2016
De P.
UIt Wikipedia:
Fittonia's zijn echte sierbladplantjes, waarvan in u de normaal verwarmde kamer erg veel plezier zult hebben. de soort met zilverbonte blaadjes is vrij gemakkelijk te kweken. U zult er echter rekening mee moeten houden dat ze een zeer vochtige atmosfeer verlangt en het blad dagelijks met lauw water moeten besproeien. Het koude water, zo uit de kraan kunt u er in geen geval voor gebruiken.
Dit plantje kruipt min of meer over de potgrond heen en de wortels gaan ook niet diep de grond in. Daarom zult u er platte bloempotten voor moeten gebruiken. Als u alleen maar diepe potten hebt, moet u die voor de helft met scherven vullen. Ze verlangen een zeer luchtige, vooral voedzame grondsoort. U mag er de bekende bloemistengrond voor gebruiken. Roer er wel een flinke portie turfmolm door.
Fittonia's kunt u voortkweken door middel van stekken. Het best kan dat in het vroege voorjaar of in de zomer. Jonge scheuten, ter lengte van 7 centimeter, zullen in zanderige grond vrij gemakkelijk wortels vormen.
De plant kan beslist niet tegen felle zon en van half maart tot half oktober moet ze daartegen beschermd worden. In de wintermaanden zal ze enkele blaadjes laten vallen, maar dat is niet zo erg. Vroeg in het voorjaar dient u immers te verpotten en dan komen er al spoedig voldoende nieuwe blaadjes.
N.B mijn plantjes hebben nog nooit gebloeid, hebben hun vaste plek in de veranda
Fittonia's kunnen ook bloeien, maar de kleine gele bloempjes stellen niet veel voor. Soms zien we ook een cultivar met dof donkergroene bladeren, die opvallend karmijnrood geaderd zijn, de Fittonia verschaffeltii "Pearcei".
Verder nog mijn hartelijke wensen voor een nu nog gloednieiw 2016
De P.
donderdag 31 december 2015 - 21:35
Hihi, een te bestrijden onkruid in Australië... 
En ik hier maar de temperaturen in de gaten houden om deze planten een warm beschermend winterdek te geven. Als 't zo voortgaat zal het misschien niet eens nodig zijn.
En ik hier maar de temperaturen in de gaten houden om deze planten een warm beschermend winterdek te geven. Als 't zo voortgaat zal het misschien niet eens nodig zijn.
vrijdag 1 januari 2016 - 17:08
Voeg een reactie toe
Log in of registreer om dit onderdeel te gebruiken
